Δεν ήταν ακόμα 6.00 τη Δευτέρα, 25η Μαρτίου 2024, ανήμερα της Εθνικής επετείου και η αίθουσα δεξιώσεων στο κέντρο της πόλης του Σικάγου, 8,746.49 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτη. Η ανάρτηση τρεις μέρες νωρίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Προξενείου είχε προϊδεάσει την Ομογένεια, και το Προξενείο κατακλυζόταν από email και τηλέφωνα σχετικά με τον εκλεκτό καλεσμένο, το φετινό τιμώμενο πρόσωπο. Ακόμα και τα προσωπικά τηλέφωνα των υπαλλήλων του Προξενείου λάμβαναν τις ίδιες ερωτήσεις σχετικά με το πρόγραμμά του. Πού θα βρίσκεται; Ποια μέρη θα επισκεφτεί; Ομογενείς από το Μιζούρι και το Οχάιο οδήγησαν για να τον συναντήσουν.

Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να γνωρίζει κανείς έναν θρύλο. Έναν αθλητή που ενσαρκώνει τα αθλητικά ιδεώδη της Αρχαίας Ελλάδας. Εκείνον τον αθλητή που άλλαξε τον ρου του ελληνικού αθλητισμού. Έναν αθλητή που διέγραψε μια χρυσή πορεία, μα συνάμα έναν άνθρωπο που στάθηκε αντάξιος του ταλέντου του, δεν έχασε τη σεμνότητά του και δεν παρέλειψε να μιλήσει σε κάθε μια και κάθε έναν Ομογενή του Σικάγου που θέλησε να του μιλήσει και να μοιραστεί μαζί του τις αναμνήσεις του από τότε.

Όταν κάθε Πέμπτη όλη η Ελλάδα συντονιζόταν για να παρακολουθήσει τον Άρη και τον Γκάλη. Και φάνηκε σε πολλούς περίεργο ότι ο Γκάλης του ελληνικού μπάσκετ, βρισκόταν τώρα απέναντί τους ως Νίκος και τους μιλούσε σαν να τους γνώριζε χρόνια. Ο Γκάλης που έκανε την Ελλάδα να βγει στους δρόμους και να παραληρεί εκείνο το βράδυ της 14ης Ιουνίου 1987, τους εξιστορούσε τη δική του ζωή ως ομογενής από τη Νέα Υόρκη. Γιατί ο Νίκος Γκάλης άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στο παρκέ, έφτασε στο απόγειο της δόξας και δεν χρειάζεται τίποτα να προσθέσει δίπλα στο όνομά του που έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην Ελλάδα.

Οι Εθνικές επέτειοι είναι πάντα μια αφορμή για στοχασμό, ποιοι είναι, αλήθεια, οι σημερινοί μας ήρωες; Ποιοι προσφέρουν σήμερα στη χώρα, ποιοι γίνονται παραδείγματα προς μίμηση από τις νεότερες γενιές; Ο Νίκος Γκάλης, ο ήρωας των δικών μου παιδικών χρόνων, έγινε σύμβολο της αφοσίωσης και της σκληρής δουλειάς, συνώνυμο του ταλέντου και του ήθους. Σαν άλλος Τιτάνας πήρε στις πλάτες του τη χώρα ως την κορυφή της Ευρώπης. Ενέπνευσε μικρούς και μεγάλους και έγινε το πρότυπο τόσων νέων που συνέχισαν την μπασκετική παράδοση της Ελλάδας. Ο Νίκος Γκάλης αγωνίστηκε σκληρά με τη γαλανόλευκη σημαία και ήταν ο σημαιοφόρος τόσων σπουδαίων διακρίσεων, συλλογικών και ατομικών, που ακολούθησαν.

Το Σικάγο μιλούσε για εκείνον για πολύ καιρό μετά την αναχώρησή του. Ο μειλίχιος χαρακτήρας του, η οικογένειά του, η νεαρή του κόρη, που με τη σειρά της πήρε τη σκυτάλη και διακρίνεται στον αθλητισμό, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και μια γλυκιά επίγευση στους φετινούς εορτασμούς.

Σ’ ευχαριστούμε, Νίκο, που μας τίμησες με την παρουσία σου και το παράδειγμά σου!
 
Εμμανουήλ Κουμπαράκης
Γενικός Πρόξενος